سلام علیکم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ، أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ، ... .

بحثمان که مدتی تاخیر شد ، و لابد بنابر خبری که در نوشته ی صدق عزیز آمده بود تا حالا برای علوم انسانی اقدامی شده ، که بزودی هم نباشد یک روزی نتیجه اش در مراکز علمی اعم از حوزه و دانشگاههای اعم از اسلامی مثل همان دانشگاهی که در نوشته ی قبلی گفته شد ، و غیره دیده خواهد شد ، در رابطه با همین کار است ، حالا چه بعنوان مثلا فناوری و به معنی مدیریت اطلاعات ، پردازش ووو و منجمله جمع آوری اطلاعات و یا هر تعریف دیگری که از آن داشته باشیم .

نقل است که یکی قفل مغازه ای را در بازاری باز می کرد ، رهگذری پرسید : چه می کنی ؟ گفت : ساز می زنم ، پرسید : صدایش کو ؟ پاسخ داد : فردا می شنوی .

خب ، پس مسئله فقط اطلاعاتی نیست که مثلا از طرف خدا بوسیله پیامبرانش فرستاده شده و این بعنوان سرمایه کار وهمچنین تولید باشد ، و حمایت از اطلاعات مثلا غربی مسئله ساز شده باشد ، با این و همچنین پرسش از مثلا فناورش و یا مدیرش فعلا کاری نداریم و موضوع کار روی سرمایه است که رسید به آنجا که گفته شد : ... بی مایه فتیره !

بعنوان مثال در همین زلزله ی اخیر مثلا کمک های رسیده سرمایه ی کار است و کار کارگرش هم مثلا بازسازی مناطق زلزله زده ، پس علاوه بر پاسخ پرسش از سرمایه ی کار و سرمایه دارش ، پرسش از کار در این مناطق هم بی پاسخ نمانده و نتیجه اش سرسفره تک تک زلزله زدگان بعینه دیده شده و ان شاءالله می شود و خواهد شد .

پس هرچند طبیعیست نتیجه کار مثلا کنگره ی علوم انسانی در اردیبهشت امسال هم دیده شود ، و روشن است که بیننده اش کیست ؟ ولی برای پیشگیری از بلاهای غیر طبیعی هم که نمی شود بیکار بود ! و مثلا گفت : ما که دست اندر کارش نبودیم ! یا : خبر نداریم که چکار شده ؟ میشود و خواهد شد ؟

خب چکنیم ؟ آیا سرمایه کاری را نداریم ؟ و بقولی : کار را باید سپرد به سرمایه دارش ؟ یا مسئله کارست ؟