تنفّس امامت !

سلام علیکم و شب (الف) بخیر .

بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِینَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ، ... .

السلام علی ... و علی علی بن الحسین و ... .

یه نفر (ب) وقتی حرفی می زنه (پ) ، خب تا وقتی که حرف میزنه آدم :"صبر" می کنه ! کدوم آدم !؟ خب اونی اون یکی داره براش میگه دیگه ! مگه اینکه طرف برا خودش بگه ! البته اگه خودشو بحساب نیاره ! یعنی چی !؟

حالامیگم ! مثل کی ! مثل اونی که خودشم "صبر" نکنه ! و پیدا کنید پرتقال فروش رو ! خودشم اونی رو که از صبر میگه ! و اونم صبر :"جمع"ی ! حالا بمونه که استنادم میکنه به کتاب خدا ! در حالیکه :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ، ... ، إِیاکَ نَعْبُدُ ! ... .

و نه :

أعبُد ! بلکه جمعی ! حتی در فرادا !

شب بخیر .

-----------------------------------------

زیرنویس :

الف :

شب اسارت ، نخستین شب اسارت ، اسارت امام !

که هنوزم ادامه داره ! خودشم علمی ! که بماند ! خصوصا دینی یا اسلامیش !

آخه اسیر علم یا دانش غربی شدن رو میشه تحمل کرد ! ولی ...

اصلا اون بناش بر اسیر کردنه ! ولی اینم !؟ اینم مثل اون بقول مقام معظم رهبری :"حدّ یقف" نداره که بازدمی داشت !؟ حتی برای گفتن :

ایاک اعبدم !؟

چه رسه به "جمع"ی اون ! که شنونده حرفشم فقط گوش داشته باشه ! و نگه شنیدنم !؟ و علاوه بر حسّ شنواییم پیشکش ! و منتظر مثل شنوایی !؟

ب :

مثلا بقولی صاحب :"روح"ی !

پ :

حالا از طرف کی !؟ بمونه  ، ولی برا کی !؟  بی "روح" !؟ یا گوش بی جان !؟ یا مرده !؟