سلام علیکم

امشب با اینکه روز گذشته را کار کرده ایم و فردا یعنی صبح هم مجبوریم کار کنیم ولی گفتیم کمی از شب را بیدار باشیم وبا تابلویی که مناسبت با شب نوزدهم ماه مبارک رمضان دارد .

تابلوی حکم :

بسم الله الرّحمن الرّحیم

... ، أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ(44/بقره) ...

بعنوان مثال گفتیم که علما یا دانشمندان ، آنهم اسلامی آنها فرموده اند :

نخستین بار که چشم ما به اندام جهان خارج افتاد و ...

مقصودشان از تعبیر " ما " در این عبارتشان شامل ما ! هم می شود ، چراکه برای ما گفته اند ، ولی گفتیم که چشم ما با چشم ایشان در این نخستین نزول برای مطالعه ی کتاب اندام جهان خارج فرق دارد .

چراکه ایشان به چشم ما می فرمایند : مطالعه کن !

و خودشان مطالعه کرده اند ! و نزول چشم ایشان نه تنها عارفانه ، بلکه عالمانه هم هست .

که اینهم بماند ، مسئله حکم "مطالعه کن" ایشان است ! که مثلا نمی گویند : مطالعه کن بحکم بینایی چشممان ؟ حالا بحکم عقل که  بقول پیامبر طلب علم یا دانشجویی دستور کارماست بماند ! چراکه فعلا عقلمان در چشممان است و پیرو پیامبر بینایی ، نه در عصر و زمان خاتم پیامبران که قرآن در این ماه و شب قدرش نازل شده بر قلب یا دل ایشان ، نه بر قلب یا دل بینایی !

البته بر فرض اینکه علما یا دانشمندان ماه و شب نزول نازل شده بر قلب یا دل بینایی را درک کرده باشند و بقول مفسّرقرآن رادیو معارف جمهوری اسلامی ایران در آن شب از نعمت خواب برخودار نشده باشند و شبش را احیا نگه داشته باشند !

این چشم حکم کننده ی ایشان و عدم الحکم چشم ما ! یعنی دو شقّه کرده حکم ، ما را یاد صبحگاه امشب می اندازد و فرق شکافته ی مولود کعبه در مسجد و بهنگام سجده بر خاک ، که ابلیس خود را از آن محروم کرده با تمام استادیش بر فرشتگان !

یاد چی ؟ یاد شکافنده ی فرق امام علیه السلام ، که از گویندگان : حکم فقط حکم خداست ، بود ، و مرادشان عدم الحکم امام علیه السلام بود ! در حالیکه تابلوست حکمشان !؟ که : حکم فقط حکم خداست ، هرچند که بقول امام علیه السلام حرفشان کلمه ی حقی هم باشد .