اندیشه هراسی :

سلام علیکم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ (1) ، إِذَا جَاءَکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ ... .

با اینکه بعنوان مثال شاهد (2) نسل کشی در برمه یا میانمار هستیم ، ولی عیدتون مبارک .

زیرنویس :

1 – این سوره هم با بسم الله آغاز شده !

2 – پیشتر به نقل از استاد شهید مرتضی مطهری گفتم که شهادت دادن ، حالا به خدا ، پیامبر و جانشینش ، و به هرچی که شاهد آن هستیم ، به معنای اینست که ما مشهود یا مثلا بنا بر دستورات چهارگانه ی انقلاب صنعتی یا رنسانس غربی : "مشاهده" شده ای داریم ، حالا بقول اونا در عضوی از اعضای حسی و نهایتشم در حسی از حواس پنجگانه اعضای پنجگانه بدن که با مثلا جهان خارج یا بیرون و یا بقولی واقع ! (2) در ارتباط هستد و بعبارتی وزیر امور خارجه ی ما هستند ، البته مای درونی ! و بقول حسیون مای حسی .  

یعنی وقتی حسی می گوید :"نشهد" یعنی دستکم مثلا چشم او افتاده به یه چیزی ، و آن را مشاهده کرده هم یعنی آن را با چشم درک یا دریافت کرده ، و نهایتشم حس کرده ، یعنی با حس بینایی درک یا دریافت کرده .

خب اینکه هراسی نداره ! ولی اگه همینقدرم برود زیر سئوال چی !؟ مثلا بگوش ما هم نرسیده باشه که امروز روز عید غدیره !؟ و جلوی خبرش را گرفت که بگوش یکی برسد !؟ که یه وقت به آن فکر کند یا بیندیشد !؟ و بعبارت دیگر مشاهدی فکری هم داشته باشه !؟

از چه می ترسیم !؟ از مشاهده !؟ یا بقول مثلا روزنامه ای که گفته بود ! از کج روی !؟ و منجمله کج اندیشی !؟ آنهم تا :"ثریا" ی آن !؟ آنهم تا جایی که راهی جز اندیشه کشی نداشته باشیم ، در حالیکه بقول مولی علی علیه السلام : اگر این باب شود ، مثل خلیفه کشی ، آنوقت مثل جانشین نه تنها پیامبر خدا ، بلکه مثل جانشین خدا ، اندیشه ی راست هم که مدعی داشتن ( شاهد!) آن هستیم نیز نسلش کنده می شود !

بلکه جانشین و بعبارت دیگه وزیری برای بر قراری ارتباط با جهان خارج باقی نمی ماند ! حتی در حد و اندازه ارتباط بدنی با بدنی در جهان خارج ! چه رسد به مشاهده ی اندیشه ای در جهان خارج ! و بقولی در واقع ! که حتی گفته شود :

اشهد !

چه رسد به اینکه گفته شود :

... نشهد ... .  

مثل چی ؟ مثل همانکه به نقل از طلبه ها گفتم بر وزن :

... نَعْبُد ... وَ نَسْتَعِین ،إهْدِنَا ... ، ... أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ ... .

که حکایت از جمعی ولو دونفری دارد ! که یکی شاهد دیگریست ، همان که می گوید ما ! ولو مای حسی بقول حسی هم ! که ولایت دارد بر یکی که وزیرش در ارتباط با جهان خارج است و به تعبیر مولی علی علیه السلام :

الحواس ائمة الاعضاء ، ... .