سلام علیکم

جای حرف داشتن هم برای اینکه خب ما یعنی چه ؟ آیا بقول منطق جدید یعنی هیچ ؟ تهی ؟

شما که به مدرسه رفته اید خبر دارید که آموزگار روی دانسته ی دانش آموز تکیه می کند ، برای همین است که کلمه ی کلید را از زبان دانش آموز می گیرد و کارش را آغاز می کند .

حتی مثلا مرحوم علامه هم که در اصول فلسفه و روش رئالیسم دارند این اصول و روش را می آموزند می بینیم که روی همین کلمه تکیه فرموده اند ، چراکه دیدیم می فرمایند :

نخستین بار که چشم ما به ...

یعنی روی ما و چشم ما حساب باز کرده اند وگرنه برای کی نوشته اند ؟ برای چشمی جز چشم ما و جز ما ؟

حالا مسئله اینست که آیا برای عدم ما هم حساب باز کرده اند ؟ و بعیارت دیگر مثل کلمه ی کلید خودشان ما هم دو رقمیست ؟ ما و عدم ما ؟ مثل دانا و عدمش ؟ مثل همین که در منطق جدید و قدیم گفته می شود ؟ یا کلمه ی کلید یک رقمیست ؟

حالا ما کاری با تعبیرات مختلفش نداریم که یکی مثل منطق قدیم ارسطویی ایجاب و سلب می گوید و یا یکی هم مثل منطق جدید ریاضی صفریک ، که تعبیر دانا و نادان و یا نادان و دانا هم فقط در تعبیر با ایجاب و سلب قدیم و صفر یک جدیدش فرق دارد .

خب شما عزیزان لابد خبر دارید که بنای علوم قدیم و کاخ ریاضیات جدید هم بر این دورقم تکیه دارد در حالیکه عرض شد دانش آموز یا دانشجو و یا طلبه ای یافت نمی شود که دو رقمی پا به مدرسه گذاشته باشد ، حالا این همه علوم را با این دورقم با زبان کدام دانش آموز یا دانشجو و یا طلبه ای کلید زده اند ؟ مسئله ایست که ما بعنوان دانش آموز یا دانشجو و یا طلبه ی این علوم از ایشان داریم .

ببینید حرف این نیست که گفته شود در مدارس چه قدیم و چه جدیدش از علم یا دانش خبری نیست ، خیر ، ولی اگر مثلا می خواهیم دانشی را فراگیریم ، حالا از سین یا چین و یا از غرب که گفته می شود دارد و بنده هم عرض نمی کنم که ندارد ، در فراگیری آن بنا را بر چه بگذاریم ؟ بر دانایی خود که می داند مثلا غرب داناست ؟ یا بر نادانی خود که حتی نداند مثلا غرب داناست ؟

حالا چرا بریم آنور آب ، بقول ما ترکها : راه دور و باغچه نزدیک .

از مدارس خودمان چه قدیم و چه جدیدش چه خبر ؟