چشم افتادن هم يه جور معرفت شناسي رو مي طلبه براي اينكه به اون معرفت الهي دست يابيم بايد معرفتها رو از خدا بطلبيم و از او بخواهيم كه به ما شناخت و معرفت خدايي عنايت فرمايد . نياز به معرفت كه احساس شد و حركت براى كسب معارف كه توسط ما آغاز گرديد . اگر دل با خدا باشد و گام در راه او قرار گيرد وصول به معرفت تضمين شده است.

به عنوان مثال : وقتي دو نفر در كنار ساحل دريا باشند يكي به عمق و عظمت دريا مي نگرد ديگري فقط به شنا كردن در دريا فكر مي كند ... مرحوم محمد تقي جعفر روزي در كنار ساحل ايستاده بود و به عظمت و جهان بيني و هستي شناسي و گستردگي دريا فكر مي كرد و ماهي گيري هم مي آيد مرتب صدا مي زند ماهي ماهي ماهي بخر ببين چه ماهي هاي زيبايي دارم ... علامه جعفري هم مي گفت ببين دريا چه عظمتي داره جهان بيني رو زيبايي خدا رو ببين ... ماهي فروش از ماهي هاي خود حرف مي زد و مرحوم جعفري هم از شكوه و جلوه هاي زيباي پروردگار با او حرف مي زد . پس نگاه كردن ها و چشم افتادن ها چقدر با هم متفاوته . هر كسي در عالم خودش بر مبناي درك و شعور خود از عالم هستي حرف مي زند و مي نگرد .