خدايا ترا شكر ميکنم که اشک راآفريدي که عصاره حيات انسان است
آنگاه که درآتش عشق مي سوزم يا در شدت درد مي گدازم
يا در شوق زيبايي و در ذوق عرفاني آب مي شوم
و سراپاي وجودم روح مي شود، لطف مي شود ،
عشق مي شود ، سوز مي شود
و عصاره وجودم به صورت اشک آب مي شود
و بعنوان زيباترين محصول حيات
که وجهي به عشق و ذوق دارد
و وجهي ديگر به غم و درد ، بر دامان وجود فرو مي چکد.
اگر خدا از من سندي بطلبد ، قلبم را ارائه خواهم داد ،
و اگر عمرم را بطلبد ، اشک را تقديم خواهم کرد.
(دکتر چمران)
