پيام
نجفي از قيدار
90/11/12
خانه ي خانواده
در بحث قبلي گفتيم که داده آنست که بدست گيرنده اش رسيده باشد ، و مثلا براي تابشي چشمي در کار است که مثلا بقول مرحوم علامه بر آن افتاده که قلب يا دل بينايي ما بقول ايشان ديده شده اي بنام يک "سفيدي " را داراست ، حالا مي خواهيم ببينيم اين اتفاق بر اساس چشم ماست بعنوان مثال ؟ يا بر اساس نوري که به چشم ما تابيده ؟
خانه ي خانواده
مثلا خورشيد مي تابد ، ولي اگر هم مثل مثلا سقراط به نظاره اش بايستيم ، باز آنچه که دستگيرمان مي شود بقول منطق ارسطويي حد تامش نيست ، بلکه در حد توان چشم ماست ، يعني مجموعه ي اطلاعات بدست آمده ي ما از آن الزاما مجموعه ي جامع از آن نيست ، بلکه مجموعه ي جامعي است براي چشم ما .
خانه ي خانواده
اينکه در منطق جديد و باب معرفتش که بحث از مجموعه ها دارد ، گفته شده مجموعه ي جامع نداريم ، اگر مقصود اين باشد مانعي ندارد ، خب منطق قديم هم در باب معرفتش همين را گفته ، ولي اينکه اطلاعات ما بر پايه ي مجموعه اي تهي ، يا بر عدم معرفت و بشرح ايضا عدم الحکم بقول مثلا مرحوم علامه بنا نهاده مي شود ، مي شود همان که در بحث قبلي به نقل از قرآن آمده : ... ، ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ، ... .