عليكم السلام آقاي دكتر عزيز . تا حدودي همانجا نظرم را بعرض رسانده ام و اميدوارم كه اشكالي نداشته باشد تا آن حدود هم . مسئله خيلي هم پيچيده نيست ، ساده مثل دوست دارم بدانم و بعدهم مي دانم . بهمين سادگي هم در تعقل است پس از دانستن يا بعبارت ديگر پس از تفكر . حالا شما دوست داشتن را اگر مي خواهيد عشق به دانستن تعبير كنيد از نظر بنده اشكالي ندارد ولي شايد همه عاشق دانش را دوست دارش نگيرند . و اين كلمه را هم مثل همان چراغ كه بكار برده ايد ديگري چيز ديگري بگيرد مثلا خواجه ي شيراز مي گويد : عقل خواست از اين شعله ( چراغ ) افروزد ، عشق آمد و آتش به همه عالم زد . ضمن اينكه به نظرم موجه شده باشيد كه قضيه را راي بنده ( عقل و عشق ) نمي بينم بلكه ( عقل و دل ) است . و اگر مراد از عشق دوست داشتن باشد آنگاه موضوع كار عقل و دوست داشتن است كه كار دلست . در ضمن تعابيري مثل دانستن ، شناختن ، ماهيت ، منطقي و اكتسابي هم در فرمايش شما را آيا بنده هم بهمان منظور كه شما بكار برده ايد بكار مي برم ؟ همانطور كه ما هنوز مرادمان از عقل را به همديگر نگفته ايم و چه بسا كه بيشتر اختلاف نظر هم از همين جا براي خيليها پيدا شده و محل نزاع برايشان روشن نيست .