چرا اندیشه در قرآن ؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ المر تِلْکَ آیاتُ الْکِتَابِ وَالَّذِی أُنْزِلَ إِلَیکَ مِنْ رَبِّکَ الْحَقُّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یؤْمِنُونَ ،  اللَّهُ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَیرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى یدَبِّرُ الْأَمْرَ یفَصِّلُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ بِلِقَاءِ رَبِّکُمْ تُوقِنُونَ ، وَهُوَ الَّذِی مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِی وَأَنْهَارًا وَمِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِیهَا زَوْجَینِ اثْنَینِ یغْشِی اللَّیلَ النَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکَّرُونَ ، ... .

بازم سلام و تبریک .

امروز شکر خدا جمعه بود و فرصت کردم یکی دوتا مطلبو پیش از ظهر و بعد از ظهرش بگم ، و بازم خدا بخواد این سومیشه .

خب عصر عصر جمعه و متعلق به آقا امام زمانه و :

السلام علیک یا امام الانس و الجان

چراکه فرشته ها هرچی خدا بهشون گفته می کنن و بهش فکرم نمی کنن که بکنند یا بقول مرحوم علامه که گفتم فکر کنن که نمی کنند ! مثل سجده بر آدم که زمینیه یا آسمونی و یا میون ایندو، می مونه سجده ی ما آدمای خاکی و کاریم به از ما بهترون ندارم ! و حالا بقول یکیشون و بقول خودشون :

وَأَنَّهُ کَانَ یقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا

بمونه ، ولی آیا ما هم فکر می کنیم که نمی کنیم !؟ سجده بر خاکی رو که از اون بعمل اومدیم ؟ و اسمشم می ذاریم فکر یا اندیشه !؟ اونم تو این دنیا !؟ رو کره ی خاکی !؟ که روش ایستاده ایم !؟ حالا بعمل اومده از اونم بمونه !؟ و بازگشت بعمل اومده از اونم به همون بمونه ! کی تا حالا وقتی که از این دنیا رفته چیزی از این دنیا با خودش برده که ما دومیش باشیم !؟ اگه هرکدوم یه مشتم نه ، ذره ای از این دنیا برده بودن که چیزی تو این دنیا نمونده بود !

خب بله دست خالی از دنیا نرفتن و نمیریم ، ولی اونی که دستگیر میشه خاکی ، زیرخاکی و رو خاکی نیست ، چیزیه که تو این دنیا از اون درک یا دریافت کردیم ، با چی ؟ با چشم ، گوش و دیگر اعضای همین بدن خاکی ! حتی با ساختن وسایل امروزی برا بهتر دیدن ، شنیدن و حسای بهتردیگه هم از این دنیا .

حالا این :"سفیه" که گفته شد ، در مقابل عقل یا خرد گفته شده ، یا در مقابل علم یا دانشم گفته میشه ، و مثلا پنداری ! اون ؟ بمونه ، که دستاورد ما هم میتونه باشه بهنگام رفتن از این دنیای معقول و معلومم بکنار ! اونم در دنیای امروز ! و عصر علم و دانش !

ولی با بدن خاکی لمسی هم از از این دنیای خاک نداریم در آن هنگام !؟ حالا با پیشونیم بکنار ! زیر پایی چی !؟ آیا می پنداریم که رو زمین ایستاده ایم !؟ و لاوقوع هم داره !؟ و اینه دستارود !؟ لمس و عدم المس یا پندارش !؟ سجده و عدم السجده یا پندارش !؟ حالا فکر یا اندیشه و عدم الفکر یا اندیشه هم بکنار ! بدنیا که آمده ایم و پا به این دنیا که گذاشتیم ! و از این دنیا هم که رفته اند و ما هم یکی مثل اونا !

تازه لازم نیست که بریم ! بقول پیامبر صل الله علیه و اله وسلم ، نه اینکه میشه ! قبل از رفتنم ، صرف نظر از وقتی که بخواب میریم و خواب می بینیم ، بلکه همین الانم میریم ! قبل از اونکه بریم ! وگرنه در همزه ی :"الانم" می موندیم و به لامش نمیرفتیم !

خب ، امروز جمعه بود و تعطیل و سرکار نرفتیم ، گوشت و اونم خاکی صابکارو خدا نخواسته نخورم ، با اون بود که میرفتیم ! آخه نه تنها جمعه ی آخر سالومی گفت بریم ، بلکه عید فطرم گفت همین تازگی جمعه رو تعطیل کردین !؟

درستکه کار سی تومنی رو، که بقول آقای مکارم حقمونه ، باهاش بیست تومن قرارداد بستیم ، ولی تو همین قراردادم اومده که روز جمعه و تعطیلات رسمیم می تونیم کار و تعطیل کنیم .

البته نه اینکه از سر سیری ! ولی مثل اونم نیستیم که گفت :

کار می کنیم تا زنده بمونیم .

هنوز به درک یا دریافت اون نرسیدیم ! ولی همچینم نیست که فعالیت یه روزم در زندگی ما تاثیر نداشته باشه ! ولو با دستاوردی که قراردادشو بستیم ، نه با قیمت کارشناسی فعالیت دیگری که اونم هنوز به درک یا دریافت ما نرسیده اند ! یعنی همون طور که برا ما مثلا لمس اونا ملموس نیست ، لمس ما هم برا اون دیگری ملموس نیست !

حالا فکرم نمی کنم که معلوم باشه ، گفتم که بکنار ! مگه اینکه بنا بر علم یا دانش باشه و بقولی :"دانش بنیان" ، و عصر عصر سجده بر آدم عالم یا دانا باشه !

البته که نه بر آدم عالم و جاهل ، یا دانا و نادان یا پنداریش ! و یا به نظر... !

خب ! تا :"انقلابی" حرف نزده ام و نه انقلابی یا :"دیپلمات" ی ، یا پنداریش ، و یا بقول حضرت امام رحمت الله علیه ، حرفو به همین بسنده کنم که حالا بقول استاد شهید :"اون زن زابلی" اگه امام جماعت محلی که اونجا زندگی می کرد نداره ، پدرشم به رحمت ایزدی پیوسته باشه ، شوهرم نداشته باشه که سرپرستی نداشته باشه ! و بی سرپرستم باشه ، البته در زمان شاه و شاهنشاهی ، اون کارگری که گفت :

ما کار می کنیم تا زنده بمونیم

چی ؟ آخه این سرپرست جمعی بنام خانوادش که هست ! پس مسئله غیبت سرپرست محله ی اوناس ، یا سرپرست خونواده ها ! و یا بقول دین یا اسلام : امام جماعت محل !

البته نه در زمان شاه و شاهنشاهی و ریاست جمهور و جمهوری ، ووو

بلکه در حکومت دینی یا اسلامی .

خب ، دعای فرجشو بخونیم ، در این ساعت دم غروبی روز جمعه و اونم همونطور که پیش از ظهر گفتم نخستین جمعه ی سال نو .  

ناگفته نمونه که زمین گسترده تراز اینه و نیاز به فرج امامش داره ! که اهل اونجا هم برای حتی اونیم که گفته :

کار می کنیم تا زنده بمونیم

م قابل درک یا دریافت نیست !

... اللهم عرفنی حجتک ، ...

و بقول آقای مکارم این حقمه .

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته ، پدر، سرپرست و یا ... خونه .