نخستین آشنایی ما با نوشته ی خدا :
بنام خدای جانِ خِرَد – و اندیشه ام رهبرد با خرد .
با درود
اول امروز جمعه را تبریک بگویم و التماس دعا داشته باشم ، خصوصا از برپا داران نماز امروز، و بعد نخست : نخستین آشنایی ما ... .
این ما با مایی که در نوشته قبلی عرض شد برای به چشم آمدن گفته شده فرق دارد ، چرا؟ تازه واردین به جمع ما در جریان باشند که حرف در نوشته ی قبلی ختم شد به : نخستین آشنایی با نوشته ی خدا .
و ما معادل نوشته برای کتاب داشتیم ، فقط مشکل الله بود که خدا را بجای آن گذاشتیم و نوشته ی خدا شد معادل کتابَ اللهِ که پیامبر خدا صل الله علیه و اله وسلم فرموده بودند .
ولی نوشته ی امروز ما با نوشته ی قبلی فرقش فقط این ما هم نیست ! اول از همه ب بسم الله آن هم فرق کرده ، حالا قبل این در نقطه ورودی و سلام علیکم نوشته قبلی بماند !
خب دیگه چی ؟ که مانع آشنایی ما با نوشته ی خدا شود ؟ آیا فردوسی پارسی گو که در نقطه ی ب بسم الله شاهنامه اش نوشته :
بنام خداوند جان و خرد – کزین برتراندیشه برنگذرد
آشنا با نوشته ی خدا نبوده ؟ و در این نوشته اش مثلا مقصود از اندیشه آیا مثلا فکر عربی نیست ؟ و در مصرع اول روح و عقل عربی ؟ یا فقط بجای خدا نوشته خداوند ؟
بنده خودم با دو گوش خودم همین دیروز پنجشنبه عصر از شبکه ی یک سیمای جمهوری اسلامی ایران در برنامه درسهایی از قرآن شنیدم که مدرس مصرع اول شعری را خواند و مصرع دوم را که از حاضرین در جلسه درس پرسید و پاسخ شنید :
.... – که ایزد در بیابانت دهد باز
فرمود : خودم شیرجه میرم برات در میارم . خب حالا ما بگوییم که مقصودش از خود همان ایزد خداوند شعر خوانده شده سعدی نیست ؟ و صاحب این شعرهم مثل صاحب شاهنامه با نوشته ی خدا آشنایی نداشته ؟ خب حاج آقا قرائتی را که دیگر نمی توان گفت آشنایی با الله عربی ندارد ، مقصود ایشان روشن است که خدا پاسخ نیکی را می دهد و بی جواب نمی گذارد .
بله نوشته ی خدا با نوشته ما ، حالا چه عرب و چه عجم و مثلا پارسی یا فارسی گویش ، فرق اولش اینست که نوشته ی ما در نخستین آشنایی ما ... ، به اصطلاح فقط خواندی نیست ، که فقط فارسی باشد ، خیر مقصود بنده از ما شامل نعبد گوی عرب هم می شود چه رسد به اینکه بفرموده ی پیامبر صل الله علیه و اله و سلم که از قضا عرب هم بوده اند : نماز هم نداشته باشد ! مثل کی ؟ حالا عرض می کنم .
بعنوان مثال مثل عجمی ، حالا فارس یا مثلا ترکش مثل بنده که نماز بخوانم ولی بدون سوره ی توحید ، یا حتی به صورتی که در نوشته ی خدا به این صورت نوشته شده باشد :
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ، اللَّهُ الصَّمَدُ ، لَمْ یلِدْ وَلَمْ یولَدْ ، وَلَمْ یکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ.
و این را یکی بگوش آشنایی به نوشته ی خدا مثل حضرت سلیمان نبی علیه السلام که در نوشته ی قبلی گفتیم ، برساند ، خب چه خواهد شد ؟ این آشنا به نوشته ی خدا اگر آنطرف دنیا هم باشد همینکه نوشت سوره ی توحید بنده چی ندارد ، در یک چشم برهم زدن آن را در قسمت اظهار اینجا می گذارد و وقتی آن قسمت را باز کردم تازه با نوشته ی خدا آشنا می شوم که :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
است ، و این اختصاص به سوره توحید هم در قرآن العظیم ندارد ، بلکه شامل فقط سوره ی توبه در آن نمی شود ، و اختصاص به قرآن العظیم هم ندارد و شامل سوره حمد هم که واجب است در نماز بخوانم نیز می شود .
این تازه آشنایی با بزرگترین آیه بود که سوره حمد در آن نوشته شده ، مثل نوشته در نوشته که قبلا گفتیم ، نه بعنوان بزرگترین سوره که قرآن العظیم در آن نوشته شده ، یا بزرگترین کلمه که در آن الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ نوشته شده ، البته نه آیه ی "الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ" که در قسمت نخست سوره ی حمد با آن آشنا شدیم در مباحث قبل از این بحث آشنایی با کتاب خدا .
حالا آشنایی با بزرگتراز این ! بماند ، فعلا بحث از : نخستین آشنایی ما ... ست .
این بحث ادامه دارد ، تا فرصتی دیگر ان شاءالله ، فعلا خدا نگهدار
