بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ، وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ، ... ، فَکَانَ قَابَ قَوْسَینِ أَوْ أَدْنَى ، فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ، ... .

سلام علیکم

نخستین آشنایی ما با نوشته ی خدا (2) :

در نخستین آشنایی قسمت قبل هرچند حرف از خودمان زدیم ولی بیشتر در رابطه با اختلاف زبان مادری بود و عربی بودن زبان نوشته ی خدا در قالب کلمه ، آیه ، سوره و القرآن العظیم و سوره ی توحید در آن که حضرت سلمان محمدی علیه السلام چون گفته شده بود این سوره یک سوم قرآنست ، وهرشب سه بار آنرا می خواند ، ادعا کرده بود که هرشب قران را ختم می کند و می خوابد و ... .  

نخست زکاة نگاهی به نوشته ی قبل :

بعبارت دیگردرآشنایی فهرست واری که با نوشته ی خدا داشتیم ، البته تا کلمه الله که بزرگترین کلمه نوشته ی خدا است و برعکس نوشته های ما فقط خواندنی است و از این حالت در آوردنش مخصوص نویسنده ی آنست که گفتیم باعبارت "الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ" از آن حالت در آورده نویسنده اش ، همانطورکه با سوره ی حمد نیز آیه ی اولش را که به جانشینی بزرگترین آیه ی نوشته ی خدا ، وبشرح ایضا قرآن العظیم سوره حمد را ، و بعد هم قرآن العظیم را نماز خوانی که سوره ی توحید نمازش را فقط به عربی نمی خواند ،  بلکه کلمه ی الله یا واژه معادل آنرا که می گوید معادل  خدایی باشد در این سوره نوشته شده ، چراکه این سوره هم کلمه الله را که در آیه ی نخست آن جانشین بزرگترین آیه ی نوشته ی خداست از حالت فقط خواندنی در می آورد .

 بعبارت دیگر نه تنها کلمه الله که بفرموده خدا الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ است ، بلکه علاوه بر ایندو هرگویه ی جانشینش حتی الله عرب گو ، چه رسد به معادلی عجمی برای آن ، نیز وقتی معادل محسوب می شود که با نوشته ی خدا در سوره ی توحید معادل باشد ، بعبارت دیگر این سوره است که کلمه ی الله را از فقط خواندی در می آورد ، همچنین کلمه ی رحمان و رحیم را ، نه فقط زبان عربی ، بله این سوره به زبان عربی است ، وبرهمه منجمله برعجم نیز واجب است که آنرا در نماز به عربی بخوانند ، ولی نه معادل حتی کلمه الله که نیازمند نوشتن "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ" برایش باشد .  

البته نکات دیگری هم هست ، وانشاءالله به مناسبت بحث زکاة آن واریز می شود ، مثلا نقش سوره حمد در فهرست نوشته ی خدا ، چراکه صرف نظر از واجب بودن سوره ی آن در نماز که هرنماز گذاری می خواند ، ولی باز آیا با بِسْمِ اللَّهِ ؟

بعبارت دیگر بِسْمِ اللَّهِ این سوری جانشین کجای بزرگترین آیه ی نوشته ی خداست ؟ که آنجا را از فقط خواندنی در بیاورد ؟

نکته ی مهمتر که متناسب با ادامه ی بحث نیز هست کلمه ی اسم و باء در قسمت نخست بزرگترین آیه ی نوشته ی خداست ، که بعنوان کلمه بحساب آید نه حرف ، چراکه اگر در آشنایی با نوشته ی خدا با حرف خدا هم بخواهیم آشنا شویم ، آنوقت خدا در نوشته اش حرف زده و آشنایی با حرف خدا ، ولو در قالب کلمه ، یا آیه ویا سوره مطرح است .

مهمتر از این طرف مخاطب نوشته است ، ولو اینکه نام برده نشده باشد ، مثل همان نوشته ی حضرت سلیمان نبی علیه السلام به ملکه ی سبا که دیدیم بسنده کرده به نام خود و در "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ" آنهم بسنده شده به نام خدای رحمان رحیم ، ولی در سوره حمد فقط بسنده نشده به  الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ، الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ، مَالِکِ یوْمِ الدِّینِ ، خب : إِیاکَ نَعْبُدُ وَإِیاکَ نَسْتَعِینُ ،

  اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ، صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ غَیرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ، کدام قسمت آیه ی اول این سوره را از فقط خواندنی در می آورد که فقط اورا عبادت می کنند و ... ؟ کیا ؟ جز ما ؟

حرف ما :

اینجا دیگر عرب و عجم مطرح نیست ، که مخاطب حرف خدا فقط مثلا حرف عرب باشد ، و الباقی بی نیاز از حرف خدا برایشان باشد و حرفشان معادل ، شاید نعوذ بالله حرف خدا باشد !

این یکی ، در ثانی فقط حرف از حرف ما نیست ، که با نوشتن "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ" تسلیم آن شد ، حرف از ما هم هست ! که آیا فقط خواندنیست ؟! یا در آمده ؟! خب کدام نوشته نوشته ی ما را از آن حالت در آورده ؟ ووو ؟

حرف یا قضیه اینست که ما ، چه عرب و چه عجم و چه فارس وچه ترکش مثل بنده یک حرفی زده ام که خدا پیامبرش را نامه بدست برایم فرستاد که : من محمد رسول خدا بنام خدای بخشنده ی مهربان می گویم برتری مجویید و تسلیم شوید .

حالا اول اینکه مگر ما چه گفته و می گوییم که پیامبر نوشته ی خدا را برای ما آورده ؟ چراکه نوشته ی خدا درکارست !

دومش بماند برای فرصتی دیگر ان شاءالله ، فعلا خدا نگهدار 

نخستین آشنایی ما با نوشته ی خدا :

بنام خدای جانِ خِرَد – و اندیشه ام رهبرد با خرد .  

با درود

اول امروز جمعه را تبریک بگویم و التماس دعا داشته باشم ، خصوصا از برپا داران نماز امروز، و بعد نخست : نخستین آشنایی ما ... .

این ما با مایی که در نوشته قبلی عرض شد برای به چشم آمدن گفته شده فرق دارد ، چرا؟ تازه واردین به جمع ما در جریان باشند که حرف در نوشته ی قبلی ختم شد به : نخستین آشنایی با نوشته ی خدا .

و ما معادل نوشته برای کتاب داشتیم ، فقط مشکل الله بود که خدا را بجای آن گذاشتیم و نوشته ی خدا شد معادل کتابَ اللهِ که پیامبر خدا صل الله علیه و اله وسلم فرموده بودند .

ولی نوشته ی امروز ما با نوشته ی قبلی فرقش فقط این ما هم نیست ! اول از همه ب بسم الله آن هم فرق کرده ، حالا قبل این در نقطه ورودی و سلام علیکم نوشته قبلی بماند !

خب دیگه چی ؟ که مانع آشنایی ما با نوشته ی خدا شود ؟ آیا فردوسی پارسی گو که در نقطه ی ب بسم الله شاهنامه اش نوشته :

بنام خداوند جان و خرد – کزین برتراندیشه برنگذرد

آشنا با نوشته ی خدا نبوده ؟ و در این نوشته اش مثلا مقصود از اندیشه آیا مثلا فکر عربی نیست ؟ و در مصرع اول روح و عقل عربی ؟ یا فقط بجای خدا نوشته خداوند ؟

بنده خودم با دو گوش خودم همین دیروز پنجشنبه عصر از شبکه ی یک سیمای جمهوری اسلامی ایران در برنامه درسهایی از قرآن شنیدم که مدرس مصرع اول شعری را خواند و مصرع دوم را که از حاضرین در جلسه درس پرسید و پاسخ شنید :

.... – که ایزد در بیابانت دهد باز

فرمود : خودم شیرجه میرم برات در میارم . خب حالا ما بگوییم که مقصودش از خود همان ایزد خداوند شعر خوانده شده سعدی نیست ؟ و صاحب این شعرهم مثل صاحب شاهنامه با نوشته ی خدا آشنایی نداشته ؟ خب حاج آقا قرائتی را که دیگر نمی توان گفت آشنایی با الله عربی ندارد ، مقصود ایشان روشن است که خدا پاسخ نیکی را می دهد و بی جواب نمی گذارد .   

بله نوشته ی خدا با نوشته ما ، حالا چه عرب و چه عجم و مثلا پارسی یا فارسی گویش ، فرق اولش اینست که نوشته ی ما در نخستین آشنایی ما ... ، به اصطلاح فقط خواندی نیست ، که فقط فارسی باشد ، خیر مقصود بنده از ما شامل نعبد گوی عرب هم می شود چه رسد به اینکه بفرموده ی پیامبر صل الله علیه و اله و سلم که از قضا عرب هم بوده اند : نماز هم نداشته باشد ! مثل کی ؟ حالا عرض می کنم .

بعنوان مثال مثل عجمی ، حالا فارس یا مثلا ترکش مثل بنده که نماز بخوانم ولی بدون سوره ی توحید ، یا حتی به صورتی که در نوشته ی خدا به این صورت نوشته شده باشد :

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ، اللَّهُ الصَّمَدُ ، لَمْ یلِدْ وَلَمْ یولَدْ ، وَلَمْ یکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ.

و این را یکی بگوش آشنایی به نوشته ی خدا مثل حضرت سلیمان نبی علیه السلام که در نوشته ی قبلی گفتیم ، برساند ، خب چه خواهد شد ؟ این آشنا به نوشته ی خدا اگر آنطرف دنیا هم باشد همینکه نوشت سوره ی توحید بنده چی ندارد ، در یک چشم برهم زدن آن را در قسمت اظهار اینجا می گذارد و وقتی آن قسمت را باز کردم تازه با نوشته ی خدا آشنا می شوم که :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

است ، و این اختصاص به سوره توحید هم در قرآن العظیم ندارد ، بلکه شامل فقط سوره ی توبه در آن نمی شود ، و اختصاص به قرآن العظیم هم ندارد و شامل سوره حمد هم که واجب است در نماز بخوانم نیز می شود .

این تازه آشنایی با بزرگترین آیه بود که سوره حمد در آن نوشته شده ، مثل نوشته در نوشته که قبلا گفتیم ، نه بعنوان بزرگترین سوره که قرآن العظیم در آن نوشته شده ، یا بزرگترین کلمه که در آن الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ نوشته شده ، البته نه آیه ی "الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ" که در قسمت نخست سوره ی حمد با آن آشنا شدیم در مباحث قبل از این بحث آشنایی با کتاب خدا .

حالا آشنایی با بزرگتراز این ! بماند ، فعلا بحث از : نخستین آشنایی ما ... ست .

این بحث ادامه دارد ، تا فرصتی دیگر ان شاءالله ، فعلا خدا نگهدار