اول عرض کنم که برادر عزیزمان حاج آقا مخبر ( سرای اندیشه ) به نکته ی ظریفی اشاره فرموده اند که بنده را یاد امری می اندازد که کوهها هم شانه از زیر بارش خالی کرده اند و این ما هستیم که تن به این امر دادیم آنهم پیش از اینکه طعم شیر مادر را هم چشیده باشیم و بویی از این دنیا به دماغمان خورده باشد .
    حتی پیش از اینکه گوش و چشمی هم در شکم مادر داشته باشیم ، چه رسد به وقتی که بقول مرحوم علامه : در نخستین بار که چشم ما بر اندام جهان خارج افتاد ... ، و ماحصلش هم مثلا یک سیاهی بوده باشد ، البته نه در جهان خارج ، که عبارت باشد از دامن مادر در خانه گرفته تا دامن مام وطنمان ایران در جهان خارج از آن مثلا ، یا پیش از آن ، آغوش مادر در خانه را عرض می کنم .
    وآن امر به فراگیری یا فراگرفتن است که برادرمان فرموده اند : فراگرفتن برای انسان مثل آب برای ماهی است .
    خلاصه اینکه تعبیر فراگیر یک وقت مثل : اقرا ... ، که در قرآن عظیم آمده می باشد و یک وقت هم مثل اینست که گفته شود انسان فراگیرست ، حتی پیش از بدنیا آمدنش ، بقول قرآن عظیم : من علق .
    مطلب دیگر اینکه عزیزی خصوصی فرموده اند که به تعبیر بنده برای مخاطب خاص ننویسم بلکه برای عام بنویسم .
خب ، گفتیم که در فراگیری حرف از گرفتن هم هست ، و این چه گرفتن بقول مرحوم علامه بعنوان مثال یک سیاهی باشد ، وچه مثلا سیاهه ی حرفی مثل مثلا نون که در قرآن عظیم آمده : ن والقلم و ... ، و خلاصه آنچه ما می گیریم .
خب ، بفرموده برای توضیح بیشتر یک مثال دیگر هم می زنم ، مثلا در همان که جناب آقای مصباح یزدی فرموده بودند که : مسلمانان در سایه تشویقهاى رسول اکرم ص و جانشینان معصومش به فراگیرى انواع علوم پرداختند ... . ، فقط حرف از گرفتن انواع علوم بقول ایشان نیست ، بلکه مثلا حرف از تشویقهایی هم هست ، چراکه در سایه آنها اینها گرفته شده ، وگرنه چرا اینها گرفته شده ؟ انواع علوم بقول ایشان را عرض می کنم ؟
آیا مثلا برای اینکه علم یا دانشند ؟ و علم و دانش گرفتنیست ؟ ووو ؟ و مراد از تشویق رسول اکرم صل الله علیه و ال وسلم این است ؟ یا چیز دیگری گرفته اند ؟ آیا مثل مثلا اینکه والدینی فرزند خود را تشویق به مدرسه رفتن کنند ؟ یا ...