سلام علیکم

    و کاری هم با مثلا فرمایش مرحوم علامه هم نداریم که وقتی می فرمایند : " نخستین بار که چشم ما افتاد به اندام جهان خارج " آیا چشم حسی افتاد ؟ و همچنین چشم دلی ؟ ووو ، و از جمله چشم فکری ؟ یا بقول مرحوم مطهری که در توضیح فرمایش ایشان داشتند : " فاقد ذهن " و منجمله فاقد فکر هم هستیم ؟

    چراکه حرف آن تفسیر و همچنین فرمایش مرحوم علامه را می توان چنین گرفت که افتادن مثلا چشم ما به چیزی مثل مثلا افتادن گوش ولید بن مغیره به آنچه که از پیامبر گفته می شد ، یک کاری است که کار همه می تواند باشد و امری فطریست یعنی خلقت اولیه ی ما چنین است ، بنا براین هرچند پشتوانه ی عقلی ، فکری ووو دارد که همین افتادن مثلا چشم ما وقتی که می افتد به چیزی افتادن حس ، قلب ووو ی ما و بعبارت دیگر خودماست یعنی روح یا جان خدا دادی ما و بقول ملای رومی که می گوید :

    " ما رمیت اذ رمیت گفت حق ، کار حق بر کارها دارد سبق "

    افتادن عقل ، فکر ووو ی ما هم دارد سبق .

    پس حرف آن تفسیر را می شود به این معنا توجیه کرد ، همچنین حرف مرحوم علامه را هم ، چراکه ما با اندیشه ی خدا دادی مثلا باشم نگاهی به اندام جهان خارج انداخته ایم و نه با اندیشه ای که پس از مثلا افتادن چشم ما به جهان خارج بقول ایشان مثلا " یک سیاهی " به فکرمان رسیده .

    تا اینجا فرقی نه تنها بین ما و مثلا مفسر آن تفسیر و همچنین مرحوم علامه هیچ علامه ی دیگری هم نیست بلکه با پیامبر و پیامبر اعظم صل الله علیه و اله وسلم که بشری مثل ماست نیست ، یعنی همه این اندیشیدن و مثلا افتادن چشمش را داریم .

    و البته اندیشه ی خدا دادی ما و این اندیشه ی دینی است که نه تنها با اندیشه ی فطری ما فرق دارد ، چراکه بقول مثلا مرحوم علامه ، البته با توضیح مرحوم مطهری ، ما و از جمله اندیشه یا فکرمان از آن بی خبر بود و پیامبر پیام رسان این بود .

    بنده نمی خواهم بگویم که حرف در مثلا افتادن چشم با افتادن مثلا اندیشه یکی نیست ، خیر ، حرف یکیست ، ولی حرف حرف دانشمند حوزوی و دانشگاهی ما هم نیست ، چه رسد به حوزه و دانشگاه شرق و غرب .

    خب ، امیدوارم که زیاد طولانی نشده باشد که حوصله ی خواندش را نداشته باشید ، فعلا خدا نگهدار .