سلام پایانی :
سلام علیکم
بنام خداوند جان خرد ، کزین برتر اندیشه برنگذرد , قد افلح المومنون ، الذین ... .
ما ، بنده ، شما و دیگریم ، سه تا سلام داریم .
مثلاً من سلام میدم ، به یکی و اؤنم مثلاً می‌شنوه ، خب ، حالا چی ؟ تمام ؟ حالا چه جواب یا پاسخ سلام واجب باشه و شنونده ی سلامم سلام بده و چه بگه جواب نمیده ! بعبارت دیگه نمیگه : سلام علینا و علی عبادالله ... ، که شامل سلام دهنده هم بشه ، آخه خودشو که شنونده که بحساب آورده ! سلام دهنده رو میگه بحساب نیاورده ! که جواب سلامم میگه نداده ، البته میگه ! ولازم به بقولی «راستی آزمایی» م نیست .
چراکه این دو سلام واقعیتیه که بین ما چه بعنوان مثلا گوینده و چه شنونده بقولی «جریان» داره و حاجت به بیانشم نداشت . بقولی «برای» این گفتم که سلام پایانی رو بگم ، که ختم نمیشه به پاسخ مثلا شنونده در پاسخ گوینده ، چراکه ما که فقط شنونده نیست و :«علینا» یعنی ما ، بلکه کافیه ما یه حس دیگه هم داشته باشیم و مثلا نویسنده ای بنویسه ما بیننده باشه بعبارت دیگه گفته شده باشه سلام بیننده ؤ به تعبیر قرآن :
سلام علی ابراهیم
که حتی ابراهیمم خاتم نیست چه رسه به موسی ، عیسی ووو .خب ، سلامی که واجبه ، سلام بیننده هم هست که به خاتم پیام آوری یا بقولی پیام رسانی میده و اون ماست و مخاطب : سلام علیکم.
که واجبه و سلام پایانی و :
الله اکبر، الله اکبر، ادلله اکبر
خب ! چه خبر ؟ جریان چیه !؟
آخرش چی شد ؟ گویا بقول مثلاً برنامه ی «جریان» سیمای این : ج.ا
شهیده مهسا امینی «فوت» کرده و حتی کشته هم نشده چه رسه به شهید !
البته اگه هنوز زنده هم نباشه ؟ که مونده به «راستی آزمایی» !
نه اینکه شهیدان زنده اند و بعد سلام پایانیم فراموش نمیشن و به یادشون هستیم و بهشون فکرم می کنیم بحکم عقلمون .
اللهم صل علی محمد و آل محمد
الله اکبر...
