فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ، سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى ، وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ، الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ، ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ، قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى ، وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ، ... .
مسلما هریک از ما اگر هم در مقابل اطلاعات داده شده دنباله رو دیگری باشیم و ما در این امر از پیدایش تا جمع آوری اطلاعات در حافظه هیچ نقشی نداشته باشیم ویا بقولی فقط نقش پذیر باشیم ، حالا چه از داده ی مثلا پدر یا مادر ویا استاد که خودی باشد یا بیگانه مثل اساتید غربی ، ولی برای یادآوری محفوظ بی نقش نیستیم .
یعنی اگر هم ورودی حافظه یک طرفه باشد و مثلا از طریق حواس و بقول مثلا مرحوم علامه بعنوان مثال چشممان بیفتد به داده ای ، و بعد هم دیدنی و نه دیدن ما و بشرح ایضا تا بسته بندی و جمع آوری شده هم در اختیار حافظه ی ما گذاشته شده باشد ، آخرش دهنده منتظر یک کاری از طرف گیرنده است ، حالا مثلا ذائقه ی ما بماند ، چراکه بروزکردن داده بحسب ذائقه و بروز کردن ذائقه ! هم پس از تماسی از طرف ما با داده است و مثلا چشیدنش .
پس قضیه یک طرفه نیست که موضوع فقط مدیریت داده باشد ، بلکه دهنده منتظر آنست که ما هم یک بویی از آن برده باشیم که دریافتی ما را مدیریت کند .
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ، وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ، ... .
یعنی اگر ما کاری با آنچه که داده می شود نداشته باشیم و همانطور که در بحث قبلی گفتیم بسته بندی شده و جمع آوری شده هم در اختیار ما قرار داده شود ، و سرعتش هم حتی این باشد که دم به دم افزایش یابد ، هنوز اطلاعاتی بدست ما نرسیده که مثلا یادآورش باشیم و رویش فکر کنیم که مطلب مثل مطلبی باشد که مد نظر صدق عزیز از کنگره ی علوم انسانی باشد .
چراکه این اختصاص به مثلا حافظه ای ندارد که نیاز به یادآوری داشته باشد ، در همان مثلا بقول مرحوم علامه هم همینطورست که فرموده اند : برای نخستین بار که بعنوان مثال چشم ما به جهان خارج افتاد و مثلا یک سیاهی دیدیم ... ، در شنوایی و دیگر حواس هم قضیه فقط بودن نور ، صوت ووو در جهان خارج نیست ، بلکه با افتادن چشم ، گوش و یا دیگر اعضای حسی ماست که دیدن ، شنیدن ووو اتفاق می افتد ، و موضوع این اتفاق است و مدیریتش ؟
حالا مدیریت حواس پنجگانه بماند که بقول یکی از شاگردان امام صادق علیه السلام " قلب" یا بقول اسلامی ایرانی خودمان "دل" است ، که امام علیه السلام در تایید استدلال شاگردشان ، در سفری به بصره برای عالمی در آنجا داشتند ، دو آیه ی آخر سوره ی اعلی را قرائت فرمودند .
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ، صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى .
خب ، هرچند هواشناسی اعلام کرده که وسط هفته هم شکر خدا بارش داریم ولی ازمقلب القلوب و الابصار ... ، می خواهم که رفته رفته هوا را بهاری کند و ما باز برویم سر کار ، آنهم در این وانفسای گرانی و نزدیک شدن عید نوروز و مدیریت مطالبات اهل و عیال ، والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته .
