در حاشیه (پایانی قسمت اول) :
سلام علیکم
باران رحمت الهی امروز سنگ تموم گذاشت ، بی سابقه بود ، در این سال ، هرچند که ما رو خونه نشین کرد و نشد بریم سر کار .
البته نه کار امسال که در نامگذاری امسال اومده ، که گفتم با صابکارش کار ندارم که ملته یا دولت ؟ و یا همونطور که در نامگذاری اومده دولته یا ملت ؟ یا هردوش ؟! و شایدم هیچکدومش !؟ البته بقول عوام ! که خواص به اونا نسبت میدن !
خب می مونه کار ، که عبارت از "همدلی و همزبونی" ، البته همونطور که گفتم "همزبونی و همدلی " ، چراکه همونطور که من به زبون آوردم ، تعبیر "همدلی و همزبونی" م به زبون آورده شده .
حالا به چه زبونی ؟ این قسمتو با حرف در این زمینه می خوام به پایان برسونم .
زبان دل :
دل یا قلبم مثل عضو و حس ووو ی ما زبون خودشو داره ، درستکه وقتی ما حرف می زنیم ، حالا به زبون ایرونی یا خارجی و بقول عربا عجمی ، چراکه همونطور که زبونای دیگه نزد اونا زبون عجمی بحساب میاد و اختصاص به زبون پارسی یا فارسی ما نداره ، نزد ما هم ، مثل دیگر زبونا ، زبون دیگری خارجی و عجمی بحساب میاد ، خب ما به هرزبونی که حرف بزنیم می تونه زبون دلمون باشه ، همونطور که می تونه زبون عضو ، حس وووی ما باشه .
مثلا گفته شده که عرفا حرف دلشونو می زنن ، یا مثلا علما و دانشمندا ، مثلا دانشمندای حسی حرف حسشونو می زنن ، البته این دومی رو در عین حال که می گن ! ولی به زبون نمیارن ! یا نمی خوان به زبون بیارن ! چراکه زبون علمی فقط زبون حس نیست ! حتی عرفا هم امروزه دفتر و دستک علمی وا کردن و برا خودشون نه تنها در مثلا حوزه ، مدارس ویژه علوم دینی ! بلکه در مثلا دانشگاه ها هم کلاس و درس دارن !
دل یا قلب :
من فکر می کنم با اینکه بیش از چهارده قرن از ظهور اسلام می گذره ، یعنی بعث آخرین پیامبر اسلام ، که در همین ماه رجب سالروزش پیش رو داریم و پیشاپیش تبریک بگم ، ولی هنوز بشر تو مایه های دل ، قلب و مراکز حسی داره سیر می کنه ، در حالیکه ما بعد آخرین پیامبر اسلام ، که فلب یا دلشون گیرنده ی حرف خدا بوده ، حالا بانوی دوعالم حضرت فاطمه سلام الله هم بمونه که دوسه سه ماهی گیرنده ی حرف خدا بوده ، عالم امامتو داریم ، یعنی گیرنده ی حرف خدا رو زمین بوده و هنوزم هست ، وگرنه نه تنها "اهل زمین " بله "زمین" م به "زبون" آورده نمیشه در حرف خدا که عبارت بود ، هست و خواهد بود :
... الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ... .
چه گیرنده اش عضوما و مثلا گوشمون باشه ، و چه حس و مثلا دل ، قلب و مرکز شنوایی ، و چه دل یا قلب ! ووو
اونوقت بشر دم از حافظه می زنه !
در حالیکه همونطور که پیش از این در اینجا گفتم ، حافظه دو طرف داره ، مثل عرش خدا ! و یه طرفش دل یا قلب و قلوب حسی و اعضای اونه ، و حافظه جامع طرف دیگشم هست ، امامتو میگم ، امامت پیامایی که دل یا قلب و قلوب حسی مثل پیامبرا با "ارتباط " عضوشون با "خارج = عجم" برقرار کردن ، با "همزبونی و همدلی" با بیرون و بقولی "اونورآب" .
حالا زبون امامت چیه ؟ بمونه ! یعنی زبون "کار" رو پیاما چیه ؟ بمونه !
خب ، پس بیکار نبودم تو خونه ! تو این روز زیبای بارونی رو میگم ، چراکه یادم میاد فکرمیکردم ، حالا حسنیش بمونه ، فکرمی کرد من ! حالا حسینیشم بمونه ! مثل شما ! یعنی ما ! مای نعبد گو در نماز ! که سلام نمازم به اون داده میشه !
حالا زبون فکر چیه ؟ بمونه ، و زبون من چیه هم بمونه !
چراکه اولش یادآوری حافظه هست و زبون اون ! حالا اعلا و علیش بمونه ! اونم یادآوری نه تنها حرفای خدا که آخرین پیامبر اسلام گیرنده ی اون بوده ، بلکه ...
