دهداری ؟!
سلام علیکم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ، الم ، ... ، وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیهَا وَجَعَلَ بَینَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکَّرُونَ ، وَمِنْ آیاتِهِ مَنَامُکُمْ بِاللَّیلِ وَالنَّهَارِ وَابْتِغَاؤُکُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یسْمَعُونَ ، ... ، وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ وَلَئِنْ جِئْتَهُمْ بِآیةٍ لَیقُولَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُبْطِلُونَ ، ... ، فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا یسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لَا یوقِنُونَ . (قرآن عظیم ، سوره ی روم ) .
اول امروز جمعه رو تبریک بگم ، البته نه مثل برنامه ی "غمگین نبودن مردم ایران ! " : بقول "جهت اطلاع" خبر یکی از شبکه های تلویزیون جمهوری اسلامی ایران !
خب ، امروز کار تالار که مراسم داره نرفتیم ، اون یکی کارم که ، صرف نظر از بقول خودش بی پولی ، آماده نیست که می رفتیم ، بیکارم که نمی تونیم باشیم ! گفتم بریم سر بحثی رو که قولش داده بودم .
چراکه ما که فقط کار بدنی و بیرونی نداریم ، تازه همین مثلا خورد و خوراک ، حتی خوابم یکی از کارای بدنی و بیرونی ماست .
حالا کار درونی ما هم همچین بی بدن بی بدنم نیست بمونه ، آخه چنین نیست که وقتی گفته میشه مثلا ده ، شهر ، استان ، کشور ووو ، و آخرشم مثلا دنیا ، جهان ووو ، البته نه مثلا آسمون و زمین و وسط ایندو ، همین دنیایی که کره ی زمینم بهش گفته میشه و وقتیم گفته میشه مثلا "دهکده ی جهانی" مقصود فعلا همینه ، حالا یه وقتی شامل کرات دیگه هم بشه ، پس از غلبه بر اونا ، بمونه .
خب دهکده ی جهانی چی ؟ داریم ؟ یعنی همون دنیا داریم ؟ اعلی ، بالا ووو شو نمیگما ، دنیا چی ؟ پس پرسش اینه که : دنیاداریم ؟! البته : دنیاداری ؟!
چراکه پاسخ پرسش داریم ؟ چه دوتایی و چه بقولی دیگه روشنه ! جمعی ، حالا جمعی بجز نمازخون و جماعت ، جمعه و حجشم ، بقول تو : مگه میشه ؟! مگه داریم ؟! بمونه ! علی ای حال در هرجمعی یکی دنیای یکی دیگه هست و هردو دنیا دارن ، ولی آیا مثلا تو دهداری ؟! منم همینطور ، همینطور من و تو یا تو و منم ؟!
خب ، بقول مثلا شبکه کلمه ، من و تو ووو ی خارجی نه ! همین خندوانه ی شبکه ی نسیم داخلی : بریم بیایم !؟
کجا ؟! ببینیم دهداری ؟!
حالا :"ما رایت الا غمگین" م نه ، یا " ما رایت الا شاد" شم ، کجا ؟ چگونه ؟ هم که پرسش یکی دو بحث قبلی بود بمونه ! اصلا ببینیمم بمونه ! بشنویم ! که دهداری ؟!
البته اگه مثلا بقول تلویزیون گفته نشه :"دهم کجا بود ؟" ! چراکه آقای کاوسیش به کی می گفت : دیجیتالم کجا بود ؟ آیا به همونی که در برنامه ی خندوانه گفته می شد : بریم بیایم ؟ یا مثلا همون که حضرت امام ، امام خمینی رحمت الله رو عرض می کنم ، بهش توصیه فرمود : بره ! بخونه ؟
خب ، چه گفته بشه بریم ، و چه گفته بشه برو ، اونی که میره ببینه ، بشنوه ووو ، فقط چشم ، گوش ووو ی تو که نیست ! حالا بعد بینایی ، شنوایی ووو بمونه !
چراکه هرچند با غلبه بر ایندو ، مثلا گوش و حسشم ، نه فقط دهداره ! بلکه دنیا هم داره گوینده اش ! بعبارت اُخری نه تنها تو ، من و دیگری رو هم داره ، بلکه خودشم ! داره ! ولی آیا تو فقط بدن داری ؟! که با تسلط بر اونم مثلا چشش ، یا مثلا گوشش و یا دیگر اعضاش ، حتی بینا ، شنوا ووو بتونه بگه : دهداره ! حالا جهانیش بمونه !
یاد ! م میاد ، گفتم براتون ، اینجا هم گفتم که وقتی تدریس میکردم به شاگردا گفتم برن بپرسن که : فکر داریم یعنی چی داریم ؟ و نه تنها دوتا پاسخی نیاوردن که مثل هم باشه ، بلکه ... !
فکر ! می کنم همینجا به نقل از تفسیری گفته باشم که گفته روح ، عقل ، فکر ، ... ، ... ، قلب ، حس ما ! (دقت کن به ما ) همش اسم یه چیزه !
و این همینطور که استادی داشتیم در دانشگاه که می گفت اونی که حکیم و فیلسوف ! میگه عقل ، عارف میگه قلب و عالم میگه حس ! حالا مقصودش از عالم دانشمند تجربی و حسی اون ! بود بمونه .
چی می خوام بگم ؟! می خوام بگم منکر فتح اعضای حسی حتی خودم نیستم ، نگران فتح دنیا ! ی ما بعد حواسم هستم ! البته لازم نیس نگران باشی !؟ چراکه بقول تو : مگه داریم ؟! مگه میشه !؟
یعنی مگه دارن ؟ مگه میشه ؟ چه غمگین و چه شادشو ؟!
