جلودار فراگیری اندیشه :
سلام علیکم
غرض از مزاحمت در میان هفته مطلبی است که یکی از عزیزان در پیامشان فرموده اند ، مطلبشان را در این چیه وبلاگشان ، البته این چیه وبلاگ گروهی ایشان بنام آدمکها دیده بودم ، و بقول مرحوم علامه به بایگانی و بعبارت دیگر به حافظه سپرده بودم و بقول خودمان در اینجا فراگرفته بودم ، و بیادش هم بودم ، یعنی علاوه بر حفظ آن بیادش هم بودم ، خب همانطور که ایشان فرموده اند جلوی فکرم را هم که نمی توانم بگیرم ، یعنی به آن فکر هم کرده ام ، وباز همانطور که ایشان در اینجا هم فرموده اند جلوی زبانم را گرفتم در آنجا
. ولی آیا مقصود ایشان از اندیشه و همینطور از کلام هم همین است که بنده جلودارش بوده ام ؟ فکر نمی کنم !؟اندیشه ای که بنده عرض می کنم همانطور که عرض شد پس از یادآوری محفوظ است ، بعبارت دینی آن : بعد ذکر ، ونه فقط بعد مثلا افتادن چشمم به مطلب ایشان ، حسش با بینایی ، تقلبش با دل و حفظش با حافظه ، بلکه بعد ذکر محفوظ .
ولی در بکار گیری زبان حکما چنین نیست که ما فکر کرده حرفی بزنیم ، مثلا ما دلمان می خواهد حرف بزنیم و دلمان هم شاید نخواهد حرفی بزنیم ، البته نه با خودمان ، که مقصود ایشان هم این نیست .
بنابراین جلودار فکر یا اندیشه با جلودار زبان فرق دارد ، یعنی چنین نیست که عضوی از اعضای ما ، همینطور حس ، قلب ، حافظه و یادآوری ما جلودار فکر یا اندیشه ی ما باشد ، ولی هریک از اینها می توانند جلودار زبان ما باشند .
حالا جلودار یا به تعبیر دینی آن امام اندیشه چیست ؟ عرض شد که امام علی علیه السلام فرموده اند : العقول ائمة الافکار ... ، و همینطور : ... العقول ائمة الافکار .
یعنی این عقل یا خرد ماست که جلودار اندیشه می
باشد ، که گویا این عزیز جلوی اندیشه ی خود را نمی توانند بگیرند !؟بله جلودار زبان عقل یا خرد ما هم می تواند باشد که شاید مقصود این عزیزمان این باشد که عاقلانه حرف بزنیم ، البته شاید ، که بنده فکر نمی کنم مقصودشان این باشد !؟
با آرزوی فراگیری عقلی برایشان و ان شاء الله دینی هم برای این نازنین هم .
