یه وجب (قسمت چهارم) :
ضمن وقت بخیر براتون بهترین اوقاتو ، یعنی همونطور که در مباحث قبلی گفتم ، بروز ترینشو ، آرزومندم .
امروز سالروز شهادت آقا امام حسن عسگری علیه السلامه ، ضمن تسلیت ، امروز روز به امامت رسیدن آخرین امام ، یعنی فرزند پنج ساله ی آن امامم هست ، که ضمن تبریک ناگفته نمونه که آخرین امام مثل حتی پدر و جد بزرگوارشونم نتونستن امامت کنن و پنهان شدن و هنوزم در غیبت بسر می برن .
بعبارت دیگه دوران امامت که تا آنزمان بصورت آشکاز بود ، با غیبت ایشون پنهانی و دور از چشمه ، البته نه اینکه به چشم نمیاد ، چراکه حتی چشمم که امام دیگر پنج عضوه ، بدون امام نیست ، بلکه صرف نظر از حسشم در درون ، داخل و یا ... ، کافیه بقول پیامبر دو چشم در بیرون باشه که یکی از این دو امام دیگری باشه ، که هست ! هرچند به چشم دیگری نیاد ! همونطور که آخرین امام در پنهانی ، غیبت و یا ... به امامت نرسیدن ، بلکه مدتی به چشم هم می اومدن و بعد پنهان شدن و ...
خب :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ، أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ؟ ... .
کجای بحثیم ؟
پیش از اینکه وارد وقت نماز مغرب به افق خودمون بشیم خلاصه اش اینکه گفتم حرفی که زده میشه یا مطرح میشه یه کالای داخلیس ، حتی اگه اونو مثلا رسانه ای مثل شبکه خبر تلویزیون به گوش سونده باشه مثل همون طرح کارت خرید کالای داخلی ، چراشم اینکه اونو هرچندم گفته بشه که مثلا بانک مرکزی داده ، ولی صرف نظر از اینم که نماینده ش ، نایبش ، ووو در تلویزیون گفت ، آخرش یکی گفته ، و حرف دو نفرم نیست ! چه رسه که بازم بحساب ریاضیات حتی جدید عصر حاضرم ، حرف سه ، چهار ووو باشه ! که هرکدوم برا خودشون یه حرفی داشته باشن ، مثل یه وجبی که گفتم هرکدوم از ما برا خودشون دارن !
پس اول اینکه بحث از حرفه ، و گفتم که به چشم اومدنیشم ، یعنی مکتوب یا نوشته شده ی اونم ، چه دستنویس ، و ماشینویسش ، و رسانه ای اون در عصر حاضزم هنوز حرفه .
در ثانی همونطور که گفتم از اون سه قسمش که در قسمت قبلی گفتم با یکیش کار دارم ، چراکه اوندو ی دیگرشم کالای داخلیه ، درونیه ، ووو
