اندیشه ی بالا ( پیش از پایانی) :

شبت بخیر .

... قَالَتْ نَمْلَةٌ ... بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ... أَوَلَمْ یتَفَکَّرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى وَإِنَّ کَثِیرًا مِنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَکَافِرُونَ ... وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیهَا وَجَعَلَ بَینَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکَّرُونَ ... .

پیش از پایان این بحث بد نیست مثلا ببینیم ، اصلا چرا ببینیم ! هرچی که سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بگه ، وقتی که میگه :

از میدون ونک تا میدون آرژانتین

یا مثلا همون که :

به خانه بازمی گردیم

، حالا از کجا؟ به خانه برمی گردیمم هرچی اون بگه ، مثلا همون خیابون میون دو میدون ، یا همون میدون مبدا ، اصلا همین خونه که از اون رفته باشیم و : به خانه برمی گردیم .

خب بله ، اگه دارن برا خودشون میگن به ما ربطی نداره ، ولی وقتی برا ما میگن فرق داره ، فرقشم اینه که خب ما مثلا مست نکرده بودیم که عقلمون سر جاش نباشه ، تو خوابم که راه نیفتادیم از خونه بریم بیرون ، یا تو خواب دیده باشیم بعنوان مثال تو میدون ونکیم ، یا اونجا بهوش اومده باشیم دستمون تو دست :

پلیس ، دکتر و روانشناس ... ، یا ...

باشه ، یعنی دستم نداریم که بگیرن ببرن میدون آرژانتین ، یا برگردونن خونه ؟

گوش چی ؟ که گوشمون بگیرن ؟

خب تا کی ؟ هنو که نمردیم ! هرچیم که خورده باشیم و هرچقدم خوابمون سنگین باشه ، آخرش چی ؟ نکنه فقط همون که سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران میگه "موقت" ه ؟ و مستی و خواب ما ابدیه ؟

یادمون نره که ما کاری به هوشیاری و بیداری ولو "طولانی مدت" سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نداریم ، با خودمون کار داریم و کاری بکار بیرون از خونه نداریم .

خب با سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایرانم  دشمنیم که نداریم .

فقط می خوایم ببنیم بعنوان مخاطبش چی داریم ؟ تازه اونم برا اینکه :

اقتصاد مقاومتی 

--------------------------------- 

بعد نوشت : 

قبول باشه عزیزم